Todos desean a Dios, aunque sea confusamente
Una prueba indirecta de la vigencia de este axioma incluso en el nivel de los principios, la podemos encontrar en un texto sorprendente, también de la Prima Pars, unas cuestiones más atrás, donde argumenta que si hay un deseo natural de Dios, es porque, de manera confusa, hay también un conocimiento natural de Dios. En esa ocasión, Santo Tomás se encarga de aclarar que ello no quiere decir, sin embargo, que conozcamos por naturaleza la existencia de Dios 54. Con todo, el texto en cuestión parece dar pie a afirmar que hay un cierto conocimiento de Dios al nivel de los primeros principios.
Ana Marta GONZÁLEZ, Moral, razón y naturaleza, 2ª ed., Eunsa, Pamplona 2006, p.93
54. «Cognoscere Deum esse in aliquo communi, sub quadam confussione, est nobis naturaliter insertum, inquantum scilicet Deus est hominis beatitudo: homo enim naturaliter desiderat beatitudinem, et quod naturaliter desideratur ab homine, naturaliter cognoscitur ab eodem. Sed hoc non est simpliciter cognoscere Deum esse; sicut cognoscere venientem, non est cognoscere Petrum, quamvis sit Petrus veniens: multi enim perfectum hominis bonum, quod est beatitudo, existimant divitias; quidam vero voluptates; quidam autem aliquid aliud». S. Th. I, Q. 2, a. 1, ad 1.